Ta ważna inwestycja oznacza, że kolejny zabytek z regionu nie tylko zachowa swoją historyczną wartość na nadchodzące lata, lecz także będzie cieszyć oczy i dusze mieszkańców oraz przybyszów, którzy odwiedzają ten urokliwy zakątek. Prace te wpisują się w szeroki kontekst ochrony dziedzictwa kulturowego i historycznego, podkreślając znaczenie lokalnych zabytków dla tożsamości regionalnej.
Baszta to fragment wzniesionej tu wcześniej budowli obronnej. W opracowaniach znajdujemy informację, że dwór obronny wzniosły benedyktynki po tym, jak spłonęła ich drewniana siedziba w Sandomierzu. Zdaniem innych, dwór obronny, zwany zameczkiem, stał tu przed przeprowadzką sióstr w roku 1865 co było pokłosiem carskiego ukazu. Dwór od tego czasu popadał w ruinę. Podczas II wojny światowej był dodatkowo niszczony. W jedynej, zachowanej do dziś baszcie, urządzono kaplicę pw. św. Rocha. Do dziś możesz zobaczyć tu fragmenty naściennych malowideł. Do lat 60 ubiegłego wieku miejsce to pełniło rolę sakralną, następnie dekadę później, dzwon oraz obraz św. Rocha zaginęły z kaplicy. Po dziś dzień nie wiadomo co się z nimi stało. W kaplicy pozostały tylko fragmenty oryginalnych tynków, krzyż oraz półokrągła kolumna.
Zakres robót obejmował szeroki zakres działań mających na celu przywrócenie dawnych walorów architektonicznych i funkcjonalnych baszty. Prace rozpoczęły się od porządkowania i rozbiórki w obrębie obiektu, w tym oczyszczenia ścian i korony murów z drobnej roślinności, która stanowiła zagrożenie dla stabilności konstrukcji. W ramach działań przeprowadzono odpowiednie kotwienie oraz wzmocnienie wieńca fundamentów, co miało kluczowe znaczenie dla stabilności całej konstrukcji. Uzupełniono liczne ubytki w ceglanej strukturze, co wymagało precyzyjnych prac murarskich, a następnie wykonano tynki i malowania ścian zewnętrznych, przywracając baszcie jej dawny blask i estetykę.
Szczególnym elementem prac było odtworzenie dachu kołowego, który od dawna był uszkodzony, a jego brak narażał zabytkową konstrukcję na dalszą destrukcję pod wpływem czynników pogodowych. W celu zapewnienia długotrwałej ochrony obiektu, zastosowano również zabezpieczenia przed dalszą degradacją, m.in. spięcie pasami stalowymi oraz konstrukcję usztywniającą na pozycję „O”. Wszystkie te działania miały na celu przedłużenie życia zabytku i zwiększenie jego odporności na czynniki naturalne oraz działalność czasu.
Realizacja zadania była możliwa dzięki wsparciu finansowemu z Rządowego Programu Polski Ład - Program Ochrony Zabytków. Gmina Dwikozy otrzymała na ten cel promesę w wysokości 882 000 zł, co stanowi znaczące wsparcie w zakresie odbudowy i konserwacji zabytkowych obiektów. Dodatkowo, własne środki gminne w formie dotacji wyniosły 18 000 zł.
Komentarze (0)